You are here

Charlotte Bouckaert

ZSenne Artlab revisited CHARLOTTE BOUCKAERT

RESIDENTIE ZSENNE JUNI 2014 copy

 

During 4 days Charlotte Bouckaert will explore the distinct characteristics of the space Artlab ZSenne. She did this before in her first residency in 2012.
Two years later she re-visits the space, this time emphasising the creation of an installation on the basis of photographs, projection, transparents, glass plates, …
She wants to develop the mechanisms et strategies which are transportable to other spaces in later phases of her artistic trajectory.
More specifically Bouckaert will enlarge and emphasise the characteristics of ZSenne, hide them or make them on the contrary more visible, by focussing on its anomalies.
With this she mainly will work on the high degree of reflection in the windows and the square versus the curved doorway.
In this residency, working with perspective will be the focus. Bouckaert is interested in how from one point of view things fit together, making the image look true. But if one stands on another place in the space the fitting is not visible or creates confusion. For the viewer it’s another feeling, as if the focus of a camera is displaced.

 

Heike Langsdorf working nov 2013

alt
Good evening co-sitters !
Recently many organizational contre-pieds obstructed me from working in the wished concentrated way. 
I even had to neglect proper communication with you ...
So i think it's necessary to update all of us about what will go on and when with SWTB.
 
As you know I plan to conclude my research in the second week of February, 10 - 16 / 2 / 2014.
My idea was to produce until then 24 hours of test material. 
In the one-on-one sessions, which we are doing right now, next week and beginning of December, we would discover who will do what during that day. It is not the idea that we all spend 24 hours together, but that we are present and participate in overlapping shifts. A polyphony of individual practice lines (or modules).
 
By midst of December I’ll compose a schedule of lines/modules.
From 10 to 14 February we will use the days to refresh our practices/material.
The 15th of February I actually plan to try-out the coming in and out of people doing their 'things'.
Renée Copraij is planned come that day to Brussels to coach us.
The 16th in the afternoon, the 24 hour test would start and things would just run during one whole day ...
 
Whether there will be enough stuff to fill 24 hours is meanwhile not so clear any more.
This has to do with a few works that take much more of my time than I expected.
However, it would be great if you could somehow stay stand-by during this week in February.
 
Charlotte Bouckaert will be filming the 15th as well as 16th of February for montage.  This movie will accompany my application to the VG/dans (due 1st of march).
In case the 24 hours turn out to be too ambitious, we can opt for only filming bits and pieces of material during two days.
 
I am looking very much forward to the coming one-on-one's,
See and sit with you very soon!
 
Heike
 

CONVERGENCE Charlotte Bouckaert

 

 

 

Werk, gemaakt tijdens een residentie in de Pianofabriek

Works made during a residency at Pianofabriek

12 & 13 september 18.00u - 21.00u

 

Analoge poëzie, het digitaal doek / analogue poetics on digital canvas

Gelaagde perceptie, het bevriezen van kaders / layered perception in freezing the frame

projectie op bewegend beeld / projected imagery on moving pictures

object verlichte verschijning / object enlightens apparition

licht wordt doek / light becomes canvas

 

2013 / Charlotte Bouckaert / Performance

Marilyne Grimmer, Carlotta Scioldo, Caroline Daish
an interesting and charming confrontation with environement
 
--
 
18.03 > 24.03.2013 residentie
Charlotte Bouckaert & Steve Salembier Gestures
Sat/za/sam 23.03 / 20.00 until 21.30 ongoing 
Su/zo/dim 24.03 / 20.00 
 
alt
Charlotte Bouckaert woont en werkt in Brussel. Ze gebruikt fotografie als een manier om de perceptie en interpretatie van tijd en ruimte te transformeren. In haar werk wordt het vermogen van fotografie om te onthullen, verhullen en manipuleren sculpturaal gebruikt. Zo tracht ze fotografie te onttrekken aan de exclusiviteit van 2D. Steve Salembier woont en werkt in Brussel. Vanuit zijn praktijk als architect is hij dagelijks bezig met het concipiëren, representeren en transformeren van ruimte.
Gedurende één week residentie in Artlab ZSenne, zullen Charlotte Bouckaert en Steve Salembier samen in situ werk maken dat een verder onderzoek voert naar de driedimensionale mogelijkheden van fotografie. Aan het einde van de week, op zaterdag 23 en zondag 24 maart, zullen zij hun werk presenteren in de vorm van een tijdelijke tentoonstelling die zijn eigen sporen wegveegt.
 
Charlotte Bouckaert is a Brussels based artist who uses photography as a way to transform the perception and interpretation of time and space. In her work the picture’s capacity to reveal, hide and manipulate is sculpturally used, thus finding ways to liberate photography from the exclusivity of 2D. Steve Salembier live and works in Brussels. With his practice as an architect, he conceives, represents and transforms spaces on a daily basis.
During a one-week residency at Artlab Zsenne, Charlotte and Steve will produce an in situ work which continues the research into 3-dimensional possibilities of photography. At the end of the week they will present a performance, which stages her work as a temporal exhibition, that then erases its own traces.
 
Charlotte Bouckaert vit et travaille à Bruxelles. Elle utilise la photographie comme une façon de transformer la perception et l’interprétation du temps et de l’espace.  Dans son travail, la capacité de la photographie de faire découvrir, de cacher ou de manipuler est utilisée manière sculpturale. Elle tente de libérer la photographie de son exclusivité 2D. 
Steve Salembier, partant de sa pratique d'architecte, conçoit, transforme et représente des espaces. Pendant une semaine de résidence à ZSenne, Charlotte et Steve produiront un travail in situ. Comme une façon d’interroger l’acte d’exposer, elle transformera à la fin de la semaine son travail en une performance. La performance comme une exposition temporaire qui fait disparaître ses propres traces.
 
 

 

The Photographer Presentation text

 

The photographer left, he told the truth: een oefening in de tweespalt van fotografie

 

Laura Herman

 

Na een opleiding sociologie begon de Gentse kunstenaar Charlotte Bouckaert haar carrière als fotografe van beelden met een sterk sociologische inslag. In haar eerste fotoreeks Nesten (2008) portretteerde Bouckaert net afgestudeerden met hun ouders en belichtte ze menselijke verhoudingen in wisselende gedaantes. Later volgde Gut feeling (2011), een reeks waarin Bouckaert in grimmige beelden van dierenkadavers een verdoken esthetiek ontwaarde. Dat romantisch streven naar het sublieme wordt in haar huidig werk opgevoerd als een voorbijgestreefd ideaal. Op een ankerpunt in haar praktijk breekt Bouckaert haar beeldtaal open om nieuwe mogelijkheden ervan te exploreren. Wat maakt een foto nog tot kunstwerk in een tijdperk waarin iedereen technisch hoogstaande apparatuur voorhanden heeft? Die honger naar een meer diepgaand begrip van haar medium stilt Bouckaert in nieuw multimediaal werk. The photographer left, he told the truth is een selectie van werken die de eerste aanzet van haar onderzoek naar de beperkingen van haar medium vormt. Beperkingen die door ze te transcenderen mogelijkheden worden. The photographer left, he told the truth toont de ruimte buiten de scherp afgelijnde contouren van de foto.

 

In Mirrors of Reality creëert Bouckaert een venster op een afwezige werkelijkheid. Een vitrine biedt inkijk op het gebeuren in de galerie, en loopt over in een reflectie van het straatbeeld. In een wereld waarin een continue beeldenstroom zich naadloos in het stadslandschap lijkt te integreren, komen verleden en heden samen, worden aanwezigheid en afwezigheid inwisselbaar. Hier liggen twee verschillende werelden ingebed in eenzelfde oppervlakte, lopen twee tijden probleemloos in elkaar over zonder met elkaar samen te vallen. Op het kruispunt tussen werkelijkheid en reproductie maakt het verstilde beeld van de galerie als ware het een tableau vivant deel uit van het veranderende stadslandschap.

 

Na de crisis in de schilderkunst, is de problematiek van de autonomie overgeheveld naar de fotografie. Waar liggen de verwachtingen nog voor de fotografie? Wat maakt een momentopname tot kunst? Hommage to all the picture of the world is een generisch digitaal toestel dat aan de muur hangt, en de bezoeker lijkt uit te nodigen tot het maken van een keuze. Verwijzend naar de readymade stelt Bouckaert de instrumentalisering en consumptie van de fotografie in vraag, en voert ze onderzoek naar autonomie en artistieke waarde. Een artistieke waarde die ze aftast in de performatieve dimensie van de fotografie: de (toevallige) keuze van het beeld, de act van het nemen van een foto. Op die manier distantieert Bouckaert zich van haar medium, verschuift ze haar auteurschap naar de buitenstaander om hem te beladen met een gedeelde verantwoordelijkheid. Een arbitraire momentopname, een weloverwogen kadering, een intentionele overbelichting, een ingestelde sluitertijd maken het verschil. Hierin situeert zich Bouckaerts interesse: niet in de foto als doel op zich, maar in de omgang met het medium als middel om iets te vertellen, te verhullen, te onthullen, of te manipuleren. In haar groeiende ambigue verhouding tegenover fotografie boet het manipuleerbaar beeld als eindresultaat in aan belang, en graaft Bouckaert steeds dieper in het waarom van het fotograferen van beelden.

 

Bouckaerts werk speelt in op verwachtingspatronen van de bezoeker, en betrekt daarbij de ruimte. Hoe kan de architecturale ruimte het gebruik van haar medium beïnvloeden, en omgekeerd ook: hoe kan haar werk impact hebben op onze ruimtelijke ervaring? Zoals Mirrors of Reality inspeelt op de infrastructuur van de galerie en hoe die zich verhoudt tot de buitenwereld, zijn ook Homage to all the picture in the world en Serving Space onlosmakelijk verbonden met tijd en setting. Deze in situ werken ontstaan door ruimtelijke onderdelen nauwgezet uit te filteren en opnieuw in de ruimte te integreren – fotografische ingrepen die een nieuwe conceptie van de ruimte mogelijk maken. Zonlicht dat door de rolluiken van galerie ZSenne binnensijpelt vangt Bouckaert op haar gevoelige plaat om te transponeren op een plek waar het zonlicht nooit reikt. Het spel van licht en schaduw krijgt een nieuwe plek toebedeeld in een verloren hoek van de galerie. In die wisselwerking biedt Bouckaert een antwoord op de impasse van de foto als eindproduct. Hier voegt de foto als architecturaal materiaal iets toe, maakt het verschuivingen, inversies en verdubbelingen mogelijk.

 

Ook met Serving Space, een projectie van de kelder van de galerie, maakt Bouckaert wat verborgen is zichtbaar, en brengt ze verschillende dimensies van de plek aan de oppervlakte. De monumentale onderlaag (serving space) van de galerie die dienst doet als stockageruimte, wordt hier opgewaardeerd tot volwaardig onderdeel van de tentoonstellingsruimte (served space). Dat in elkaar schuiven van verschillende ruimtes doet denken aan de mise-en-abyme van Borges' onbegrensde spiegelhal in de Aleph en de eindeloos uitdijende ruimtes in de schetsen van Piranesi.

 

To look for noon at two o'clock, is een objet trouvé dat Bouckaert intrigeerde om de reflecterende kwaliteiten van het materiaal, en die ze reproduceerde in een foto. Wat zich achter het kijkperspectief van de bezoeker schuilt wordt met fotografie altijd zichtbaar gemaakt, wat met een weerspiegeling niet het geval is.

 

In Artlab ZSenne worden via de computer foto’s getoond van haar performance ‘The photographer left, he told the truth’. Performance biedt Bouckaert de mogelijkheid fotografie en haar rol in vraag te stellen vanuit een andere positie dan deze van de fotograaf.

 

The photographer left, he told the truth is een introspectieve wandeling in Bouckaerts eigen kunstenaarspraktijk die haar bestemming vindt op uiteenlopende plekken. Meanderend tussen tal van mogelijkheden mondt haar werk uit in een multimediaal verhaal dat balanceert op de grens tussen poëzie, ruimtelijkheid en performance. Net die veelheid aan perspectieven en openingen maakt Bouckaerts werk zo opmerkelijk.

Pages

Subscribe to Charlotte Bouckaert